Roma imparatorluğu tarihinde en geniş sınırlarına ulaştığı zamanlarda, Akdeniz'deki toprakların büyük bir bölümüne ve Avrupanın da bir kısmına hükmediyorlardı. Fethettikleri yerlerde genelde üzüm bağları ile sıkça karşılaştılar. Bunun nedeni ise kendilerinden önce bu topraklara sahip olan Yunan ve Fenikelilerin bu bölgelerde şarabın yayılmasına yardımcı olmaları olmuştur. Romalılarda şarabı seven ve imparatorlukta şaraba büyük önem veren bir millet haline gelmiştir.
M.Ö. 1000 yılları civarında Romalılar üzümlerin türlerini sınıflandırmış, olgunlaşma sürelerini ve üzümlerin özelliklerini gösteren tablolar hazırlamışlardır. Asmalarda görülen hastalıklara hakim olup, gübre ve sulama konusunda kendilerini geliştirerek verimli ürünler elde etmeyi başarmışlardır.
Romalılar eski zamanlarda şarabı saklamak için yaygın olarak kullanılan çömlek ve hayvan derisi yerine, ahşap fıçılar kullanmayı tercih etmişlerdir. İlerleyen dönemlerde ise cam üfleme tekniklerini geliştirerek şarabı ilk defa cam kaplar içerisinde saklayanlar olmuşlardır. Şarabın bozulduğunu bilen Romalılar havayla temasını kesmek için ise kabın içerisine zeytinyağı koyarak şarabın hava ile olan temasını kesip, tazeliğini korumasını sağlamışlardır.
M.S 1.yy civarında Roma şehri ciddi ölçüde şaraba ev sahipliği yapan bir şehir haline gelmiştir. Bunun nedeni imparatorluk içerisinde şarap üretim tekniklerinin yaygınlaşması ve yerel üretici sayısında artışa neden olması olmuştur. Kişi başına düşen günlük şarap tüketimi ortalama yarım litrelere ulaşmıştır.
