Amerika ve Afrika kıtalarında tropikal ve yarı tropikal iklime sahip bölgelerde yetişen, 150'den fazla çeşidi bulunan bu bitki içerdiği nişasta miktarı nedeniyle insan ve hayvan beslenmesinde önemli rol oynamış bir bitkidir. Ekimi oldukça basit olan bitki herhangi bir toprak birikintisine saplanılan dalı ile kolayca 10 ay gibi bir sürede yetiştirilebilir. Zararlı böceklere karşı içinde bulunan siyanür nedeniyle herhangi bir ilaçlamaya ihtiyaç duymaz bu nedenle tamamen organik yetişebilir. Bitkiyi toplamak zordur çünkü toprağı kazıp köklere zarar vermeden çıkarmak gerekir. Bitkinin ince uzun olan kök kısmı tüketilmektedir. Haşlanarak yendiği zaman hafif tatlımsı ve ekşimtrak tadı olan fakat genelde tahta havanlarda dövülerek bulgur tanesi boyutlarına getirilir ve bu şekilde tüketilir. Toz haline getirilerekte kullanımı yaygındır. Kök kısmı patates gibi kızartılarakta tüketilebilir. İçki üretiminde de etkili bir maddedir. Sarı renkli kökler A vitamini yönünden oldukça zengindir. Bazı kullanım şekilleri:
Gari: Köklerin kabukları soyulur, yıkanır ve rendelenir. Püre çantalar içine yerleştirilir ve fermantasyon ile detoksifikasyonu sağlamak için minimum 48 saat sıkılır (ya çubuklarla bağlanarak ve sürekli olarak ipler sıkılarak ya da vidalı veya hidrolik preslerin yardımıyla yapılır bu işlem). Hamur kızartılır ve depolanır böylece çorbalarla, soslarla ve bazen de şekerle yeniden sulandırılarak tüketilebilir.
Fufu: Köklerin kabukları soyulur ve haşlanır yada buharla pişirilir. Ardından bir havanda ezilerek balık, et veya sebze içeren çorbalarla beraber tüketilir.
Chikwangue: Manyok, yumuşayıncaya kadar birkaç gün su içersinde ıslatılır, daha sonra köklerin kabukları soyulur, suda yumuşatılır ve liflerin ayrılması için elenir. Macun veya hamur muz yaprakları içersine ambalajlanır ve genellikle kaynatıldıktan sonra tüketilir. Bazı dış kısımlarında siyanür bulunduğu için bilinçsiz tüketilmesi ölüme neden olabilir.
